[ 18 ] 'வளைகுடா வாழ்க்கை' [ கைத்தொழில் ஒன்றை கற்றுக்கொள் ! ]

கைத்தொழில் ஒன்றை கற்றுக்கொள் !
1980 களில் பெற்றோர்களுக்கு பிள்ளைகளின் படிப்பு மீது அவ்வளவு அக்கறை இருந்ததில்லை. உயர்நிலை பள்ளியில் தேர்ச்சி அடைந்தால் மகிழ்ச்சியில் தொடர்ந்து படிக்க வைப்பார்கள். தேர்ச்சி அடையாவிட்டால் சிறிதுகாலம் வெட்டியாய் சுற்றிதிரியும் மகனை எங்காவது வேலை செய் என்பார்கள்.

இவர்கள் சரியான வழிகாட்டுதல் இல்லாமல் தவிக்கும் நிலையால் திக்கு தெரியா காட்டில் விட்டதை போல இருக்கும் அந்த இளைஞன் ஏதாவது எடுபிடி வேலை செய்யும் நிலைக்கு தள்ளபடுவான். அவனின் எதிர் காலம் சூனியமாய் போய் விடும்.

இன்றைய காலம் கல்வியின் அருமை, கற்றவரின் சிறப்பு நன்றாய் அறிந்த காலம் மூன்று வயது பிள்ளையை பள்ளிக்கு போ என்று துரத்தும் நிலை. எனவே பெற்றோரின் கவனம் கல்விச்சாலைக்கு அனுப்புவதிலேயே கவனமாக இருக்கின்றனர். தேர்வில் தோற்றாலும் மீண்டும் முயற்சிக்க செய்கின்றனர்.

இவற்றுக்கு அப்பால், முற்றிலும் தேறாத பிள்ளைகள் பலரும் உள்ளனர். அவர்களுக்கு வேறு வழியை காண்பிக்க, விழிப்புணர்வு பெற்றோர்களிடம்
உள்ளதா ? என்பது கேள்வி குறியே !?

வளைகுடாவில் நடந்த நிகழ்வை இங்கு பதிய விரும்புகிறேன்...
ஓரளவு வசதியான வீட்டு பிள்ளை. உயர் நிலை பள்ளிக்கூடம் கூட செல்ல வில்லை. ஊரில் மரியாதையாக நடமாடிய அவருக்கு கல்யாணம் ஆனது. குடும்பத்தை கவனிக்கும் பொறுப்பு வந்தது. ஊரில் சரியான தொழில் இல்லை. வளைகுடா சென்றால் பணம் சம்பாதிக்கலாம் என்ற ஆலோசனை பலமுனைகளில் இருந்தும் வரவே.

உடனே வளைகுடா பயமானார். அங்கு சென்று வேலை தேடினார். சென்ற இடங்களில் உனக்கு என்ன வேலை தெரியும் ? என்ற வினாவே மேலோங்கி நின்றது. எனக்கு ஒன்றும் தெரியாதே என்றார். உற்றார் உறவினர் பலர் இருந்தும் அவருக்கு சரியாக உதவிட முடியவில்லை. காரணம் ஊரில் மரியாதையாக வளம் வந்தவர் அவரிடம் துப்பரவு தொழிலாளியாக வேலை செய்ய தயாரா ? என்று கேட்க துணிவில்லை. சூசகமாக சொல்லி விட்டார்கள்
எப்படியும் சாதிக்க வேண்டும் வைராக்கியம். எந்த வேலையும் செய்ய தயார் என்றார் அவர்.

கூடுதலான வேலை குறைவான சம்பளம் :
கடைநிலை ஊழியர் என்பதால் யாருடைய கவனமும் அவர் மீது திரும்பவில்லை. யார் முதலாளி என்றே தெரியாத நிலை. வெறுத்தே போனார் என்னதான் கடினமாக உழைத்தாலும் எந்த பலனும் இல்லை.

ஒரு முடிவுக்கு வந்தார். நமது கை திறமையை காட்ட நாம் தொழிலை கற்போம் என்று முடிவெடுத்தார்  ..தனது குடியிருப்பிற்கு அருகில் உள்ள
கார் பழுது பார்க்கும் கடைக்கு சென்று உதவியாளராய் தம்மை
சேர்த்து கொள்ளும்படி வேண்டினார். கடைக்காரரோ, தம்மிடம் ஏற்கனவே உதவியாளர் உள்ளார் என கூறினார்.

தினமும் மூன்று மணி நேரம் இலவசமாக சேவை செய்கிறேன் என்றார் நம்மவர். கடைக்காரர் விநோதமாக பார்த்தார். எதோ இறக்க குணம் கொண்டவராக சரி என சம்மதித்தார். காலம் கடந்தது மூன்று வருடத்திற்கு பிறகு நம்மவர் ஒரு சிறந்த மெக்கானிக்காக உருவானார். நல்ல கம்பெனியில் நல்ல சம்பளத்தில் வேலை பார்த்து வருகிறார். தினமும் முதலாளியின் ஆலோசனை. வாடிக்கையாளரின் நேரடி உரையாடல் மிக சந்தோசமான வாழ்க்கை.

படித்து பட்டதாரியாக இருக்க வேண்டும் என்ற நிலை இல்லை என்றால் பரவாயில்லை ஏதாவது ஒரு தொழிலை கற்றவராக வேலை தேடுங்கள் வெற்றி நிச்சயம் !

அடுத்த வாரம்... 'பைக் மேசெஞ்சர்கள்' பற்றியது...

[ வளைகுடாப்பயணம் தொடரும்... ]

'பத்திரிக்கைத்துறை நிபுணர்'

அதிரை சித்திக்

 [ வளைகுடாப் பயணம் பகுதி-17 வாசிக்க ]