[ 9 ] அறிவுத்தேன் [ ஒன்றின் அரூபச் செயல் ! ]

ஒன்றே இருந்து
பார்த்தல் கேட்டல்
தன்னில் நிகழ்தல் -இது
அரூப மன்றோ !

ஒன்றின் பார்த்தல், கேட்டல் போன்ற செயல்கள் அரூபமா ? எவ்வாறு ?

ஒன்றாக உணரும் போது, அறியும் போது வேறில்லை என்ற தெளிவில் அரூபம் இருக்கும். ஒன்றே உருவாகி இருப்பதால் அதை தவிர்த்த வேறு இல்லாததால் எதைப் பார்க்க ? பார்வையே இல்லை ! உருவமும் இல்லை ! ஒன்றின் உருவம் என்பது அரூபமே என்று பார்த்தோம்.

'என்ன ! தத்ரூபமாக இறந்து போன எங்கம்மாவை கனவு கண்டேன். அது கனவாகவேத் தெரியவில்லை. முற்றிலும் நிஜ நிகழ்வினதுபோல் இருந்ததே ! ஏன்தான் விழித்தேனோ !' கனவை விட்டுப் பிரிய மனமில்லாமல் புலம்பல்.

'.என்னமோ கனவு கண்டேன், ஞாபகம் இல்லை.' மறதி. முந்தைய கனவானது நினைக்கும் அளவிற்கு ஞாபகப் பதிவாகி இருப்பது பிந்தைய கனவானது ஞாபகப் பதிவு மிகமிக குறைந்தது.

என் தாயார் என்னுடைய வாழ்வில் என்னை எவ்வாறெல்லாம் பாதுகாத்து வளர்த்தார்கள். தனக்கு என்று எதுவும் பார்க்காமல் எனக்கு என்றே பார்த்துப் பார்த்து கவனமாக வளர்த்தார்கள். சிறு வயதில் என் சுட்டித் தனத்தால் நான் செய்த தவறுகளுக்கு என்னை அடித்துவிட்டு அவர்கள் மனம் வேதனைப்பட்டு 'ஏன்தான் அடித்தோமோ' என்று என்னைக்காட்டிலும் கண்ணீர் மல்க அழுவார்கள். இது மனதில் பதிவான நீண்ட நாள் மறவாதச் செயல்.

நினைக்கும் போது கண்கள் குளமாகி வேதனையைத் தரும். அச்செயலால் மனதில் ஒருவித சுகமான வேதனை நினைக்கும் போதெல்லாம் தந்துகொண்டே இருக்கும். வேதனைத் தருகிறது என்று நினைக்காமல் மனம் இருக்காது. விட்டு விட்டு, திரும்ப திரும்ப நினைக்க ஆசைப்படும். திரும்ப திரும்ப நினைப்பதாலும் அது ஆழ் பதிவானச் செயல்.

விழுந்து விழுந்து படிக்கின்றேன் ஒரு வார்த்தைக்கூட ஞாபகம் இல்லை. பரிட்ச்சையில் மாணவனின் நிலை. இது பதிவில்லச் செயல். காரணம் பலவாகவும் இருக்கலாம். இருப்பினும் புரிந்து படித்தால் உணர்வு உண்டாகும். அதன்மூலம் மனதில் பதிவு உண்டாகும்.

ஒருவர் ஒருவரைப் பார்த்து 'பார்த்த ஞாபகம் வருகிறது. ஆனாலும் புரியவில்லை.', என்று சொல்லப் பார்த்திருக்கின்றோம். இது பதிவுகள் கரைந்த நிலை.

இவர் தூக்கத்தில் நடப்பார். காலையில் கேட்டால் 'அப்படியா !' என்பார். இது பதிவில்லா பழக்கமான தொடர் செயல்.

சொல்லச் சொல்ல 'அப்படியா ! அப்படியா !' என்று கவனத்தை வேறு எங்கோ வைத்துக்கொண்டு கேட்ப்பார். 'என்ன சொன்னேன்', என்று கேட்டால் மறுபடியும் சொல் என்பார். இதுவும் முற்றிலும் கவனமில்லாச் செயல். இதனால் விளைவுகள் இல்லை.

நேரிலே நிற்பவரைத் தெரியாது எதோ உள் கவனத்தில் பிரம்மை பிடித்தவர் போல் இருப்பார். கண்கள் காணும். ஆனால் அவருக்குத்தெரியாது. பதிவில்லாச் செயல். அதனாலும் விளைவும் ஒன்றும் இல்லை..

அடுத்தவர் தோட்டத்தில் மேய்ந்ததால் அடிப்பட்டு கால் உடைந்தாலும், நொண்டி நொண்டி ஆடு அடுத்த நாளும் அங்கு மேயப் போகும். ஆடு அதற்கு நம்மைப் போல் மனப் பதிவுகள் இல்லை. அதனால் விளைவுகளை அது அறியாது. நம்மைப் போல் தான் என்ற தனித்த உணர்வும் அதற்கு இல்லை.

ஆறறிவு மாந்தரைத் தவிர்த்த மற்றவைகளுக்கு தான், நான் என்ற பிரிந்த உணர்வில்லை. தேவைக்கு எங்கு உணவு இருந்தாலும் சென்று சாப்பிடும். தான், நான் என்ற தனித்த உணர்வு அவைகளிடம் இல்லாததால் அவைகள் செய்யும் செயல்கள் அதன் மனதில் பொதுவாக தனது என்று பதிவாகாது. அது அறியாப் பதிவில்லாச் செயல் 

உண்டுமையில் ( Entity ) உள்ளமை ( Existence ) கொள்பவன் மனிதன். மற்றவைகள் உள்ளமை கொள்ளாது. தான், நான் என்று உள்ளமை கொள்ளும் மனிதனில் தனது, எனது என்பதுடன் அணைத்து செயல்களும் பதிவாகும். உண்டுமையில் உள்ளமை கொள்ளாத மற்றவைகள் அதனிடம் உண்டுமையின் சுபாவ அறிவைத் தவிர்த பொதுவாக வேறு அறிவுகள் இருக்காது. பழக்கப்படுத்தி பதிய வைத்தால் ஒலி நாட அல்லது ஒலிப் பதிவு வில்லைப் போல் பதிவு செயல்படும். பொதுவாக விபரமாக உணர்ந்து செயல்படாது. உணர்வில்லையேல் பதிவில்லை. அதனால் அதன் செயல்களின் பதிவும் இருக்காது. இது அறியா பதிவில்லாதச் செயல்.

பற்றற்று வாழ் என்பார். தாமரை இலை தண்ணீர் போல் சிலர் பற்றற்று வாழ்வார்கள். ஆனாலும் ஒன்றை மட்டும் விடாமல் பற்றி வாழ்வார்கள். அவர்கள் நீக்கமற நிறைந்திருப்போனை மட்டும் பற்றி வாழ்வார்கள். அவர்களைத்தான் எங்கும் நிறைந்தோனும் விரும்புவான். அவர்களே பிறவியின் நோக்கத்தை பூரணப்படுத்தியவர்கள். அவர்களே மனிதருள் மாணிக்கம். அவர்களின் தேவைகளை நீக்கமற நிறைந்தோன் நிறைவேற்றி தருவான், தந்துகொண்டே இருப்பான். இவைகள் பரிபாஷைகள். ஆனால் ஒன்றின் பதிவில்லச் செயல்கள். தன் தேவை ஒன்று நடந்து விட்டால் அது தன்னைக்கொண்டு நடந்ததென்ற நினைப்பே அற்றவர்கள். இது அறிந்த பதிவில்லாச் செயல். இவர்களின் தேவை என்பதே அனைத்துக்கும் நன்மை பயக்குபவையாக இருக்கும். இவர்களின் எண்ணங்கள் செயல் வண்ணங்களாகும்.

பிறந்த குழந்தை அப்பொழுது ஐயறிவு வேலை செய்யத் தொடங்கும். பார்கும், சப்தங்களை கேட்கும். ஆனால் ஏன், எதற்கு என்று அதற்கு தெரியாது; விளங்காது, விளங்கவும் முயலாது. இது அரூபச் செயல். உண்டுமையின் செயல். தான், நான், எனது என்ற தனித்த உணரவில்லை. அதன் மனதில் எதுவும் இருக்காது. எதுவும் இல்லை என்றால் மனதில்(உண்டுமையில்) அரூபம் தான் இருக்கும். அதன் செயல் பதிவற்ற அறியாச் செயல். இது அறியாப் பதிவில்லாச் செயல்.

பதிவு ஏற்பட்டல்தான் நன்மை, தீமை. அதனால் அதன் பலாபலன் அதற்கு இல்லை. அதன் எல்லாச் செயலும் பதிவில்லாச் செயல். தூய செயல். பல செயல்கள் இருந்தும் அவைகள் யாவும் உண்டுமையின் ஒரே செயல் பதிவின்மையால் அவைகள் அரூப நிலையில் இருக்கின்றது.

குழந்தை வளர்ந்து வரும்போது, இதன் ஐயறிவுடன் ஆறாவது அறிவு செயல்பட தொடங்கும். ஒரு குறிப்பிட்டவைகளை திரும்பத் திரும்ப பார்க்க அல்லது கேட்க கவனம் உண்டாகும். இக்கவனத்தில் புத்தி ஏற்பட்டு பிறரை பார்க்க தான், நான், எனது போன்ற பிரிவு அறிவு, உணர்வு உண்டாகும். தன்மீது அதிக அக்கறைக் கொள்வோர் மீது விருப்ப உணர்வு தோன்றும். அவர்களை விரும்பும். நாட்கள் செல்லச் செல்ல, பின் வருடங்களும் செல்லச் செல்ல தான், நான் என்ற உணர்வுப் பதிவு வலிமையாகிக் கொண்டே போகும்.

நன்கு வளர்ந்த பின் அறிவு, புத்திக் கூர்மை உண்டாகி பூரணப் பக்குவாமான வயதில் நுண்மைகள் புரிந்து தெளிவாகி தன் நிலைகளை பின்னோக்கி ப்பார்த்து, தான் எங்கிருந்து வந்தோம் என்ற தன் உண்மை சுயம் அறிந்து; புரிந்து; தெளிந்து தான், நான் என்ற தனித்த; பிரிந்த உணர்வு கரைந்து; இழந்து; தெளிந்து உண்டுமையின் அறிந்த பதிவில்லாச் செயல் அங்கு உண்டாகும். வேண்டின் அது வல்லமையுடைதாகவும் இருக்கும்.

அவ்வாறு அந்நிலையில் ஒன்றின் பார்த்தல், கேட்டல் போன்ற செயல்கள் நிகழ்ந்தால் அவைகள் அரூபச் செயல். அதனை அரூபமாக நிகழ்தல் என்று அறியலாம்.

பலவா பழுத்து
மாவது முளைத்து
வேறா உணர்கிறது
உருவ மாகிறது !

வேறா உணர்கிறது என்றால் ?

(தொடரும்)
 [ அறிவுத்தேன் பகுதி- 8 வாசிக்க ]

நபிதாஸ்