[ 13 ] அறிவுத்தேன் [ உணர்வில் உருவங்கள் ]

ஒன்றாய் உணர்ந்தால்
உருவம் இல்லை !
பலதாய் உணர்ந்தால்
உருவங் களுண்டாம் !

உணர்வில் உருவங்கள் எங்கனம்  ?

மனிதனின் ஐம்புலன்களும் ஓய்வெடுக்கும் பொழுது (ஐவுணர்வுகளும் செயல்படாது) மனம் மட்டும் செயல்படும். அப்பொழுது மனம் அது தன் ஒர்மைச் சிந்தனை, கனவு போன்றச் செயல்களில் இருக்கும். .

மனமும் முழுமையாக ஓய்வெடுக்கும் பொழுது, மனதால் செயல்படும் புலன் உணர்வுச் செயல்களும், புலன் இல்லா உணர்வுச் செயல்களும் (கனவு) ஏற்படாது. அதை ஆழ் உறக்கம் என்கிறோம்.

ஆழ் உறக்கத்திலிருக்கும் பொழுது வேறுகள் என்ற எதுவும் இல்லை. மேலும் உறங்கும் மனிதனும், அவன் உணர்வில் உறங்குகிறோம் என்ற உணர்விலும்கூட அவன் இல்லை.

மனிதன் உணர்வோடு இருந்தால்தான், புலன்கள் இவன் மனதின் என்னத்திற்கு ஏற்ப இயங்கும். பார்க்கும் புலன் பார்க்கும், கேட்க்கும் புலன் கேட்க்கும், அதுபோல் மற்றப் புலன்களும் இயங்கும்.

மனிதன் உணர்வோடு இருந்தும் புலன்கள் இயங்கவில்லை என்றால், எந்த புலன்கள் மூலமும் எதுவும் உணரப்படுவது இயலாது. கண் இருந்தும் குருடரால் காண முடியவில்லை. செவி இருந்தும் செவிடரால் கேட்க முடியவில்லை. வாய் இருந்தும் ஊமையாரால் பேச முடியவில்லை. உடல் இருந்தும் கோமா நிலையில் உள்ளவரல் உணரமுடியவில்லை.

மனிதனின் உணர்வு (புலன் உணர்வு, புலன் இல்லா உணர்வு) இயங்கவில்லை என்றால் வேறு எதுவும் இருக்கின்றது அல்லது தான் இருக்கிறோம் என்பதே உணர இயலாது. இவன் மனம் ஆன்மாவில் (ஆத்மாவில்) ஒடுங்கிவிடும்.

ஆன்மாவில் ஒடுங்குதல் என்றால் அந்நிலையில் தனித்த இவன் இல்லை ஆன்மா இருக்கிறது என்பதாகும். ஆன்மா எப்பொழுதும் இயங்கிக்கொண்டும் இருக்கும். ஆன்மாவினால்தான் மனிதனின் உயிர்வாழ்கிறான். அவனது உயிர்வாழ் இயக்க உறுப்புகள் ஆன்மாவைக் கொண்டு இயங்குகிறது. மனிதனின் உயிர்வாழ் இயக்க உறுப்புகள் அழிந்தாலும் ஆன்மாவுக்கு எந்தவிதக் கூடுதலோ அல்லது குறைதலோ இல்லை.

ஆன்மா அதன் ஆற்றலை முழுமையாக அறிந்துக் கொள்ளமுடியாது. ஆன்மா அதனைப் பற்றி மனிதர்கள் அறியாது ஆன்மாவின் மன இயக்கத்தில் வாழ்பவர்கள் சாதாரன மனிதர்கள்.

தன்னை அறிந்தவன் தன் தலைவனை அறிவான் என்ற உலக மாகப் புனிதரின் வழிகாட்டுதலுக்கு ஏற்ப, ஆன்மா இயக்கம், ஆன்மாவின் மன இயக்கம் இவைகளை அறிந்து, அறிந்த அவ்வறிவின் தெளிவிர்கேர்ப்ப தெளிவுப் பெற்று வாழ்பவர்கள் அவர்கள் சாதாரன மனிதர்கள் அல்ல. அவர்களே மகான்கள் என்றோ, புனிதர்கள் என்றோ அழைக்கப்படுகின்றனர். அவர்களின் நேசம் ஆன்ம நேயம் எனப்படும்.

மனித ஆன்ம நேயத்தில்தான் உலகம் அமைதியுடன், ஒற்றுமையுடன் இருக்கும்.

ஆன்மாவிலிருந்து மனம், மனதிலிருந்து புலன்கள், புலன்களிருந்து மனதின் புரிதலுக்கேற்ப வேற்றுமைகள் என்ற உருவங்கள் தெரியும். அவ்வாறான வேற்றுமை என்ற புரிதல் இல்லையாகின் மனதின் குணம் இன்றி ( ஆன்மாவின் ) செயல் இருக்கும் ( பிறந்தவுடன் உள்ளக் குழந்தையின் செயல்கள் ).

பிறந்த குழந்தை தன்னையும் பிறர், பிறவற்றையும் பார்வையில் பார்க்கும். வேற்றுமைகள் என்பதும் அல்லாததும் அங்கிருக்காது. குழந்தையைப் பொறுத்த வரையில், வேறு அல்லது அல்லாதது என்றில்லாத பலவகை உருவங்கள் என்றில்லாது இருக்கும்.

உடல் இறந்தவன் அவன் முன் உள்ள யாவும் என்றும்போல் அவைகளின் பிம்பம் கண்ணாடியில் தெரிவதைப்போல் அவன் கண்களில் நிழலிடும். உடம்போடு மனம் இல்லாததால் அங்கு பார்வையில்லை. மனம் சேர்ந்தால்தான் பார்வை. அதனால் அக்காட்சியினால் அவ்வுடம்பில் குணம் இல்லை.

கிட்டத்தட்ட புலன்கள் இறந்த (கோமா) நிலை அல்லது மனம் அவ்வுடம்பைவிட்டு அகன்ற நிலை, அல்லது அங்கு உணர்ச்சிகள் அழிந்த கோமா நிலை. அந்நிலைப் (கோமாப்) பார்வையில் அனைத்தும் தெரியும் ஆனால் அங்கும் குணம் இல்லை. உடல் இயக்கத்திற்கு உணவு தரப்படும் உடம்பு வாங்கிக்கொள்ளும். அவ்வாறே கழிவுகளும் உடல் இயக்கத்தினால் வெளிவரும். பிறர்தான் அதனைச் சுத்தம் செய்ய வேண்டும். அம்மனித நிலையிலும் அவன் இருந்தும் அவன் இல்லை அனைத்தும் இருந்தும் அவனைப் பொறுத்த வரையில் அனைத்தும் இல்லை.

உடல் இறந்தவன் மனம் அதாவது அவ்வுடம்பில் குணம் பெற்று உண்டாகிய மனம் அவ்வுடலை விட்டு அகன்று இருக்கும். உடல் அழிந்துவிடும் அல்லது அழிக்கப்படும். மனம் குணத்திற்கேற்ப பலனில் இருக்கும். பின் எவ்வாறு வந்ததோ அவ்வாறேயாகிவிடும். அந்நிலையில் மணம் இல்லை. அதனால் உண்டு என்பதும் இல்லை, இல்லை என்பதும் இல்லை.

( தேவையைப்பொருத்து வலிமையான எண்ணம் கொண்ட உடலற்ற மனம், அழியும் முன் பிற மனவலிமைக் குன்றிய உடம்பில் குணம் செய்யும். அதனைப் பார்த்திருக்கலாம். பேயாடுதல் அல்லது சாடுதல் என்று கூறுவார்கள். கூடுவிட்டு கூடுபாயும் கலைக்கு இத்தத்துவம் பொருந்தலாம். )

கோமா நிலை, அந்நிலயில் மனிதனுக்கு அனைத்தும் இருந்தும் எதுவும் இல்லை. அதாவது உண்டு என்பதுவும் இல்லை, இல்லை என்பதுவும் இல்லை.

பிறந்த குழந்தையைப் பொறுத்தவரையிலும் உண்டு என்பதுவும் இல்லை, இல்லை என்பதுவும் இல்லை.

இல்லை என்றால் இல்லை என்பது இருக்கிறது. அதை ஒன்று என்றோ அல்லது இல்லை (பூஜ்யம்) என்ற ஒன்று என்றோ எனலாம்.

ஒன்று என்று இருக்கும் பொழுது உருவம்; உருவங்கள் இல்லை. அந்த ஒன்றில் ஒன்றதனின் உண்டாகிய உணர்வால், அவ்வுணர்வின் வேறு என்ற வேற்றுமையான அதனின் உணர்வால் உருவம்; உருவங்கள் உண்டு.

ஒன்றாய் உணர்ந்தால் உருவம் இல்லை ! பலதாய் உணர்ந்தால் உருவங்கள் உண்டாம் !

உணர்வில் உருவங்கள் அவ்வாறு தெரிகிறது.

வணங்க படைத்தேன்
வல்லவன் சொல்லில்
விளக்கம் கொள்ளுதல்
வகையிது வுமன்றோ !

விளக்கத்திற்காக ஏதாவது ஒரு மத;மார்க்கம்  அதனில் இருந்து ஒன்றை எடுத்து விளக்குவது நலம் என்பதால் முன்பே இஸ்லாமிய மார்க்கத்திலிருந்து விளக்கம் எழுதப்பட்டது.

மதம்; மார்க்கம் அனைத்திலும் வணக்கம் இருக்கிறது. இறை வணக்கம் என்பது அவசியம். அதனால் அனைவரும் அவர்தம் அறிந்த வழியில் அல்லது வழிகாட்டப்பட்ட வழியில் இறைவனை வணங்குகின்றனர். மேலும் இஸ்லாமியத்தில் வணங்கவே மனிதனைப் படைத்தேன் என்று இறை வாக்கியம் உள்ளது.

வணக்கம் சம்பந்தமான விளக்கங்கள் மேற்கண்ட விளக் கருத்துக்களில் எழுதப்பட்டுள்ளது.

அது எவ்வாறு ? என்பதைக் காண்போம்.

(தொடரும்)

 [ அறிவுத்தேன் பகுதி- 12 வாசிக்க ]

நபிதாஸ்