[ 5 ] உள்ளம் கேட்குமே !? MORE...!

குழந்தைகள் எதிர்காலம் குறித்து பெரியவர்கள் உள்ளம் கேட்கும் MORE… MORE… என்று பிள்ளைக்கு அது ஆரோக்யமானதா ? என்பதை இந்த வாரம் காண்போம்.

குறிப்பாக இரண்டு விதாமான பார்வை ஒன்று தான் சாதித்த துறையில் தன் பிள்ளையும் வரவேண்டும் என்று எதிர்பார்ப்பது. இரண்டாவது தான் பார்த்த தொழில் ஒருபோதும் தன் பிள்ளை வந்து விடக்கூடாது என நினைப்பதும் உண்டு.

டாக்டர், சமூகத்தில் நல்ல மதிப்பு, நல்ல வருவாய் மற்றும் உதவியாளர் என்று  பலர் இருப்பர், அதே போல திறமையான வழக்குரைஞர்கள், பெரிய  வர்த்தகர்கள் வாழ்வில் வளம்பெற்ற துறையினர் தனது பிள்ளையை அத்துறையில் வர ஆசைப்படுவர். பெரும்பாலான பிள்ளைகள் தந்தை வழியில் மிக இலகுவாக தொடர்ந்து விடுகின்றனர் அதற்கு காரணம் தெளிவான வழிகாட்டுதலே காரணம் பிள்ளைகள் உள்ளத்தில் நல்ல எண்ணத்தினை விதைப்பதுதான் காரணம். ஒரு சிலர் பிள்ளைக்கு அதிகமான சுமை கொடுத்து உள்ளத்தில் ஒரு தேக்க நிலையை ஏற்படுத்தி விடுகின்றனர் இலக்கு நிர்ணயிப்பது  இதனை நீ செய்தே ஆக வேண்டும் இல்லை எனில் உனக்கு அது கிடையாது என்பது அல்லது  தண்டனை கொடுப்பது போன்ற செயல்களால் பிள்ளைகளின் சகஜ நிலைகூட பாதிக்கப்படும்.

பெரிய நிலையில் உள்ளவர்கள் அதிக நேரம் அலுவலில் ஈடுபடுவதால் பிள்ளைகளுக்கு தொல்லை தருவதில்லை அதே போன்று தொழிலாளியாக கஷ்டப்படும் குடும்ப தலைவன் பிள்ளை எப்படியாவது படித்து பெரிய பதவியில் அமர வேண்டும் என்ற ஆசையே மேலோங்கி இருக்கும் அவர்களாலும்  பிள்ளைகளுக்கு தொல்லை இருக்காது.

ஆனால் படிக்காத, பரம்பரை சொத்துக்களை அனுபவித்து கொண்டு  வேலை பார்க்காத சிலர் தன்பிள்ளை  நன்றாக படிக்க வேண்டும் என்ற நோக்கம் இருக்கும் ஆனால் எப்படி கையாள்வது என்று தெரியாமல் பிள்ளைகளுக்கு இலக்கு நிர்ணயிப்பது .செய்ய தவறினால் தண்டனை   அளிப்பது போன்ற செயல்களில் ஈடுபடுகின்றனர் அதன் விளைவு பிள்ளைகளின் உள்ளம் கலக்கம் ஏற்பட்டு மன நோயாளியாக மாறும் நிலை ஏற்படுகிறது.

இதனை ஒரு சம்பவம் மூலம் விளக்க விரும்புகிறேன்...

ஐந்தாம் வகுப்பு படிக்கும் சிறுவன் இயற்கையாகவே துருதுருப்பாய் இருப்பான் இரவு நேரங்களில் வீட்டு வாசலில் விளையாடுவது வழக்கம் ..ஒரு நாள் மகன் விளையாடுவதை கவனித்த தந்தை கர்னமிடுவதும்... பிறர் போல நடித்து காண்பிப்பது போன்ற செயல்களால் பிறரை மகிழ்வித்து கொண்டு இருந்தான் இது தந்தைக்கு பிடிக்க வில்லை. இனி இது போன்று செய்ய கூடாது என கண்டித்தார் தந்தை ஆனால் தந்தை இல்லாத சமயம் தனது சேட்டைகளை தொடந்தான் சிறுவன்...

ஒரு நாள் தந்தை இல்லை என்று நினைத்த சிறுவன் சேட்டைகளை தொடர ஆனால் தந்தை வீட்டினுள்ளே இருந்து கவனித்த வண்ணம் இருந்துள்ளார். அச்சிறுவனை அடித்து உதைத்தும் பிள்ளையை கலங்கடித்து விட்டார் தந்தையின் கண்டிப்பு என்ற பெயரில் ஒரு அராஜகத்தை  நிகழ்ந்த கொடுமையை அக்கம் பக்கத்தினர் பார்க்கத்தான் முடிந்தது தடுக்க முடியவில்லை .அதன் பின்னர் அச்சிறுவன் தந்தை மேல் .பயம் ஏற்பட்டு அதன் பின்னர் தந்தை என்றாலே பயந்த சிறுவன் சகஜ நிலைக்கே திரும்ப வில்லை நாற்பத்து ஐந்து வயதாகி விட்டது. ஆனால் சிறுவன் வயது நினைவுகளே அவனிடம் உள்ளது ..

பாவம் அவன் வாழ்க்கை கருகியது  தான் மிச்சம் !

* தயவு செய்து பிள்ளைகளுக்கு தண்டனை என்று எதுவும் கொடுத்து விடாதீர்கள்.

* எச்சரிக்கை செய்யுங்கள், அதை தான் உளவியல் வல்லுனர்களும் சொல்கிறார்கள்.

* தண்டனை கொடுத்து விட்டால் பயம் தெளிந்து விடும்.

கவனம் தேவை !

அடுத்த ஆக்கத்தில் ஆசிரியரும்... மாணவனும்...

இன்னும்  வளரும்...

'பத்திரிக்கைத்துறை நிபுணர்'

அதிரை சித்திக்

 [ உள்ளம் கேட்குமே பகுதி-4 வாசிக்க ]